TAKA MALA INSTRUKCJA OBSLUGI BETI

1-Nie mówcie do mnie jak do dziecka. To,że mam dystans do siebie i poczucie humoru,nie oznacza,że jestem dziecinna. 2-Nie oceniajcie mnie przez pryzmat choroby.Inwalidztwo moje to chore ciało,a nie psychika,więc nie traktujcie mnie jakbym była"niekumata". 3-Nie mówcie mi po imieniu(no chyba,że się na to zgodzę)dobre wychowanie wymaga zwracać się do obcej osoby i z widoczną różnicą wieku per:"Pan/Pani.No chyba,że nie jesteście dobrze wychowani to sorry. 4-Nie wyskakujcie z pomocą jak"Filip z konopi".Doceniam chęć pomocy i dziękuję za to,ale gdy będę jej naprawdę potrzebować,poproszę o to. 5-Choroba nie odbiera mi prawa do marzeń,celów czy wyższych aspiracji.Nie samym chlebem człowiek żyje(no chyba,że w Polsce)Nie będę za to przepraszać! 6-Nie bójcie się mnie zagadać,zapytać o coś.Nie jestem nieprzystępna,wyniosła i naprawdę trudno mnie urazić.A jak komuś się to uda to gwarantuję,że będzie o tym wiedział/a.Nie jestem "świętą krową". 7-Jestem człowiekiem,który myśli,czuje,czasami aż za mocno.Więc też mam gorsze dni,tak jak każdy.Więc tak jak inni nie muszę mieć ochoty do bycia miłą i uśmiechniętą. 8-Jestem kobietą i mam prawo do czucia się dobrze we własnej skórze.Choroba mi tego nie zabrała .To,że staram się o siebie dbać w miarę fizycznych,psychicznych czy finansowych możliwości to chyba nie nie zbrodnia?Ale to nie znaczy,że tylko leże i pachnę i oprócz"fatałaszków i świecidełek" nie mam nic więcej w głowie. 9-Traktujcie mnie tak jak Sami chcielibyście,aby ktoś traktował Was Szacunek to podstawa